Porady Duchowe
Dialog Małżeński
Aby uniknąć podobnych konfliktów, katolickie małżeństwo może i powinno wdrożyć tzw. DIALOG MAŁŻEŃSKI: raz w miesiącu pomodlić się wspólnie, zaprosić Chrystusa jako swojego Mistrza i spokojnie porozmawiać sobie na interesujące, a może i bulwersujące tematy. Poniżej zamieszczamy propozycję (schemat) A. Zasady ogólne:
– Ustalamy stały termin – jeden dzień w miesiącu. Gdyby czasami okazał się nierealny, wcześniej (im wcześniej, tym lepiej) wyjątkowo wybieramy inny.
–– Zamiast na bieżąco ostro reagować na denerwujące lub niezrozumiałe zachowania współmałżonka – zobowiązujemy się do zapisania sobie, co to było i pod jaką datą. ZAWSZE NALEŻY TAK CZYNIĆ! Czynienie tego z myślą: „Powiem ci to, wypomnę, ale na spokojnie i za... (np. za 2 tygodnie)” to sposób na unikanie konfliktów. Zapisujemy także to, co nam się podobało, co cenimy sobie u współmałżonka.
– Ogólna zasada: CHWALIĆ I DOCENIAĆ, DZIĘKOWAĆ NA BIEŻĄCO, NAWET NATYCHMIAST, ale GANIĆ I OCENIAĆ NEGATYWNIE – DOPIERO W DNIU DIALOGU.
– Osobie mówiącej nie wolno przerywać – trzeba jej spokojnie do końca wysłuchać. – Należy przyjmować to, co współmałżonek mówi, za „dobrą monetę”, a nie słuchać go z chęcią podchwycenia go na czymś i wykazania, że się myli (unikać dyskusji i zwalczania poglądów, gdyż nie będzie to dialogiem). – Nie ma to być sąd jednego z małżonków nad drugim, lecz odwrotnie: przyznanie się do winy jednego z bardzo oględnym, spokojnym i życzliwym dopowiedzeniem ze strony drugiego tylko tego, z czego tamten nie zdaje sobie sprawy.
– Nie ma to być planowanie nawracania współmałżonka w dniu dialogu.
– Dialog nie musi rozwiązać wszystkich problemów. Niewłaściwe będzie męczące przedłużanie go ponad miarę w duchu niezadowolenia z tego, że „jeszcze w tej sprawie niewiele wymyśliliśmy”. – Istotą jest:
wzajemne zrozumienie (m.in. dlaczego tak a nie inaczej reaguje, zachowuje się),
wyrozumiałość wobec słabości współmałżonka zamiast agresywnego wypominania mu czegoś, obopólna chęć poprawy i pomocy sobie nawzajem, by ta poprawa nastąpiła,
postanowienie gorętszej modlitwy za siebie nawzajem,
osiągnięcie optymizmu, a nawet radości z porozumienia się, ze zbliżenia się, z dobrych postanowień. B. Przygotowanie.
– Kupujemy dwa notesy.
– Każde z nas wymyśla znaczki-symbole, które pozwolą zapisywać zauważone u współmałżonka potknięcia i dobre strony bez zdradzania ich komukolwiek, zwłaszcza dzieciom, gdyby znalazły notes. Przykłady negatywne zachowań współmałżonka:
(!) (wykrzyknik) z datą (dzień i godzina) - wybuch gniewu. Można dopisać jakieś szczegóły. P (litera P przekreślona) – odmowa pomocy lub brak jakiejkolwiek reakcji na prośbę o nią. Dz ! (K) – wyładowanie gniewu na dziecku (litera = jego imię).
Dz ? (K) – rozdźwięk między małżonkami: inaczej jedno, inaczej drugie reaguje na zachowanie dziecka (K – jego imię), np. jedno jest obojętne, drugie surowo karze. Albo dziecko ucieka od jednego z rodziców „pod opiekę” drugiego, by uniknąć kary (nagroda i kara muszą być zawsze jednomyśnie wymierzone!). B ! (I) – brak reakcji współmałżonka na złe zachowanie dziecka wobec Babci (I - imię dziecka). N ! (O) – dziecko O zasłużyło na pochwałę, a może nawet na nagrodę, a współmałżonek wcale nie zareagował, nie pochwalił.
Przykłady pozytywne: (co mi się podobało u współmałżonka):
N (K,O,I) – w niedzielę zorganiz. rozrywki dla dzieci (ich imiona literami).
K Tr – koszenie trawy; (! dz +) – spokojne zniesienie – bez okazania gniewu – jakiegoś dziecięcego wybryku. (! ja +) – j. w. wobec mnie; (! B +) – j. w. – chodzi o interwencję (niemiłą, nie na czasie) innej osoby, np. Babci.
C. Przeprowadzenie dialogu.
1). modlitwa
Może być odczytana wspólnie głośno np. taka:
Boże, nasz Ojcze, / dziękujemy Ci, że pozwalasz nam obojgu / wspólnie pielgrzymować do Nieba. / Za mieszkanie, / które już tam na nas czeka. / Dziękujemy Ci za sakrament małżeństwa, / w którym codziennie żyjemy, / a który łączy nas z Tobą i ze sobą nawzajem. / Za wielkie łaski tego sakramentu. / Za dar życia, którym obdarowałeś nasze dzieci: / z Twoich rąk wyszły ich dusze, / a z naszych ciał ich ciała. / Dziękujemy Ci za zaufanie, / jakie masz do nas / jako do wychowawców naszych dzieci. /
Jeśli nadużyliśmy tego zaufania – / z głębi serca Cię przepraszamy, / zwłaszcza za zły przykład im dany / i za słowa bez miłości, / a może i za niedopilnowanie ich / tam, gdzie było to możliwe. Przepraszamy Cię także za to, / co nas jako męża i żonę / dzieliło ostatnio z naszej winy. / Za wszelkie zło i za zaniedbanie dobra. /
Daj nam w tej chwili światło, / żebyśmy umieli na to spojrzeć w sposób właściwy / i postanowić poprawę. / Daj nam odpowiednie słowa, / żebyśmy umieli spokojnie i z miłością / powiedzieć sobie nawzajem / to co czujemy i co myślimy. / Błogosław nas na tę godzinę. / Amen.
Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo...
2). (Siedząc przy stole) Pierwszy z małżonków wypunktowuje dobro, które zauważył ostatnio u drugiego, i za nie dziękuje.
3). Przyznaje się do zła przez siebie popełnionego i za nie przeprasza. Druga strona zapamiętuje lub notuje sobie punkty, pominięte (może nieświadomie) w samoocenie współmałżonka.
4). Drugi z małżonków – jak w p-cie 2), potem 3).
5). Drugi z małżonków po przeproszeniu pierwszego, będąc przy głosie, dodaje jakieś zauważone błędy i potknięcia, które nie padły z ust pierwszego z małżonków, gdy przyznawał się do winy. 6). Pierwszy z małżonków –jak w p-cie 5).
7). chwila spokojnej rozmowy na następujące tematy:
– co mi nie wychodzi i dlaczego,
– czego bardzo pragnę dla siebie,
– w czym tobie mogę pomóc,
– jak rozwiązać problem... (np. z tym dzieckiem),
– co moglibyśmy robić wspólnie?
– co postaram się zmienić w swoim postępowaniu?
– co myślisz o...? (warto to sobie wcześniej zapisać, a nie tworzyć na bieżąco, zwłaszcza gdy nie było wcześniej atmosfery do postawienia tych pytań współmałżonkowi na spokojnie, bez nerwów). 8). modlitwa
Może być odczytana wspólnie głośno, np. taka:
Boże nasz Ojcze, / Ty nas złączyłeś przed ołtarzem na całe życie. / Ty łączysz nas także w tej chwili./ Od Ciebie pochodzą / nasze dobre myśli, słowa i uczucia. / Dziękujemy Ci za tę godzinę szczerości, / która łączy nas z Tobą i ze sobą nawzajem. / Wiemy, że jesteśmy przed Tobą / za siebie odpowiedzialni. / Są łaski, które możemy u Ciebie wyprosić / dla siebie nawzajem. / Jeśli ich nie wyprosimy / – współmałżonek nie rozwinie się w pełni duchowo, / a może i nie wzmocni fizycznie. / Prosimy Cię więc pokornie o te łaski. / Prosimy też o przebaczenie naszych win i niedoskonałości, / które po dzisiejszym spotkaniu lepiej widzimy. / Ufamy Twojemu Miłosierdziu!
Jest przed nami wielkie dobro, / które możemy wykonać tylko wspólnie – / jako małżonkowie i jako rodzice. / Prosimy Cię więc o błogosławieństwo, / by stało się to możliwe. / We wszystkim pragniemy podobać się Tobie, / i to bardziej, niż dotychczas nam to się udawało. /Dziękujemy Ci za to, / że nam stawiasz za wzór / Najświętszych Małżonków Maryję i Józefa. / Prosimy Ich o pomoc i opiekę / nad nami i nad całą naszą rodziną. / Amen.
Pod Twoją obronę... Święty Józefie, / dopomóż nam jak najlepiej / wolę Bożą poznać i wypełnić./ Aniele Stróżu naszego małżeństwa / i wszyscy Aniołowie, / brońcie nas przed szatanem i wspomagajcie. /Wszyscy Święci i Święte Boże, /przyjdźcie nam z pomocą./ Amen.
9). serdeczne objęcie się małżonków i ich mocny uścisk na znak wzajemnego przebaczenia i życzliwości. 10). Kciukiem na czole udzielenie sobie nawzajem błogosławieństwa z głośnym wypowiedzeniem słów: NIECH CIĘ BŁOGOSŁAWI BÓG OJCIEC I SYN I DUCH ŚWIĘTY.